Ginekologia estetyczna

Nietrzymanie moczu to powszechny problem, który może znacząco wpływać na jakość życia. Współczesna medycyna oferuje skuteczne rozwiązania, pozwalające na przywrócenie kontroli nad pęcherzem.

Jedną z dostępnych metod jest terapia laserowa, która polega na stymulacji tkanek w celu poprawy ich elastyczności oraz wzmocnienia struktur podtrzymujących pęcherz moczowy. Kolejnym rozwiązaniem jest leczenie za pomocą taśm podtrzymujących (TVT), które mechanicznie wspierają cewkę moczową, redukując problem nietrzymania moczu, zwłaszcza wysiłkowego.

Wśród nowoczesnych metod regeneracyjnych wyróżnia się terapie z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego (PRP). Zabieg ten bazuje na naturalnych zdolnościach organizmu do regeneracji, wykorzystując skoncentrowane płytki krwi pacjenta, które pobudzają odnowę tkanek.

Wszystkie te techniki charakteryzują się minimalną inwazyjnością oraz krótkim okresem rekonwalescencji. Dzięki precyzyjnemu doborowi terapii przez specjalistów możliwe jest skuteczne leczenie różnych typów nietrzymania moczu, zarówno u kobiet, jak i mężczyzn.

Nietrzymanie moczu – przyczyny, rodzaje i leczenie

Nietrzymanie moczu, czyli inkontynencja, to niekontrolowane opróżnianie pęcherza, które może wynikać z różnych przyczyn.

Rodzaje:

• Wysiłkowe – pojawia się przy kichaniu, kaszlu lub wysiłku, często z powodu osłabienia mięśni dna miednicy.
• Naglące – nagła potrzeba oddania moczu, spowodowana nadreaktywnością pęcherza.
• Mieszane – łączy cechy wysiłkowego i naglącego nietrzymania.
• Z przepełnienia – trudności w opróżnianiu pęcherza prowadzące do jego przepełnienia.
• Funkcjonalne – wynika z ograniczonej mobilności.
• Neurologiczne – związane z chorobami układu nerwowego.

Diagnostyka
Obejmuje wywiad medyczny, badanie fizykalne, dziennik mikcji, USG układu moczowego, cystoskopię lub badania urodynamiczne.

Leczenie
W początkowych etapach stosuje się ćwiczenia Kegla, terapię behawioralną, elektrostymulację lub farmakoterapię. W zaawansowanych przypadkach wykonuje się małoinwazyjne operacje, takie jak implantacja taśm podtrzymujących cewkę moczową (TVT) czy operacja metodą Burcha.

Profilaktyka
Regularne ćwiczenia mięśni dna miednicy, zdrowa dieta, unikanie używek i kontrola masy ciała wspierają zapobieganie problemowi.

Leżące między wejściem do pochwy a odbytem krocze ma zasadniczy wpływ na jakość życia intymnego oraz trzymanie moczu i kału. Jego prawidłowe napięcie często jest tracone w wyniku porodu siłami natury, także wraz z wiekiem (w szczególności w wyniku ciężkiej fizycznej pracy lub menopauzy) jego funkcjonowanie ulega pogorszeniu się.

Na czym polega plastyka krocza?

Wykonanie plastyki ma na celu rekonstrukcję właściwego, anatomicznego położenia krocza poprzez odpowiednie podniesienie tkanki łącznej i mięśni. W efekcie zabiegu niwelowany jest dyskomfort jaki powoduje w codziennym życiu nieprawidłowo położone krocze oraz następuje wyraźna poprawa doznań seksualnych. Zabieg wskazany jest dla kobiet, które są już matkami i nie planują już zajścia w następną ciążę.

Rekonwalescencja po zabiegu

Normalną aktywność można podjąć po kilku dniach, niemniej jednak obrzęk oraz całkowite zagojenie się ran następuje dopiero po upływie tygodnia. W pierwszych dniach po zabiegu możliwe jest wystąpienie bólu oraz podwyższonej temperatury – ból uśmierzany jest za pomocą ogólnodostępnych leków przeciwbólowych. Zmniejszenie dolegliwości jest także możliwe poprzez unikanie wysiłku fizycznego, gwałtownych ruchów, podnoszenia ciężkich przedmiotów. Bardzo ważną kwestią jest codzienna dbałość o higienę oraz niepodrażnianie ran obcisłymi ubraniami i bielizną.

Operacje plastyczne krocza po porodzie

Wykonanie plastyki krocza wskazane jest po nieprawidłowym gojeniu nacięcia krocza podczas porodu. Korygowane są wtedy zmiany w narządzie rodnym. Celem jest przywrócenie prawidłowych warunków anatomicznych z okresu przed porodem.

Rewitalizacja pochwy – nowoczesne metody dla większego komfortu i satysfakcji

Rewitalizacja pochwy, znana również jako laserowe obkurczanie, to innowacyjny i bezpieczny zabieg poprawiający funkcjonowanie kobiecych narządów intymnych. Procedura ta, przeprowadzana bez użycia skalpela, nie tylko wpływa na poprawę komfortu codziennego, ale także znacząco podnosi jakość życia intymnego. Zabieg jest szczególnie polecany kobietom po porodach naturalnych, które odczuwają dyskomfort związany z utratą jędrności tkanek, a także pacjentkom w okresie menopauzy, gdy naturalne procesy starzenia powodują zwiotczenie pochwy. Efektem zabiegu jest obkurczenie tkanek, co poprawia doznania seksualne u obojga partnerów.

Jak działa rewitalizacja pochwy?

Laserowe odmładzanie pochwy polega na precyzyjnym oddziaływaniu wiązek lasera na ściany pochwy. Dzięki temu dochodzi do obkurczenia tkanek, poprawy ich elastyczności oraz stymulacji produkcji kolagenu. Proces ten przywraca jędrność błonie śluzowej, wspierając regenerację i odmładzanie struktur.

W naszej klinice oferujemy również innowacyjną metodę rewitalizacji z wykorzystaniem tłuszczu bogatego w komórki macierzyste. Zabieg polega na pobraniu tkanki tłuszczowej pacjentki, która jest następnie odpowiednio przygotowana i wprowadzana w okolice intymne. Komórki macierzyste nie tylko regenerują tkanki, ale także wspomagają produkcję kolagenu, co daje długotrwałe efekty, niedostępne w przypadku innych technik. Ta unikalna metoda łączy naturalne procesy odnowy z zaawansowaną medycyną estetyczną.

Czy zabieg jest bolesny?

Zarówno laserowe obkurczanie pochwy, jak i metoda z komórkami macierzystymi, są praktycznie bezbolesne. W przypadku lasera pacjentki odczuwają jedynie delikatne ciepło. Na życzenie można zastosować krem znieczulający, choć zazwyczaj nie jest to konieczne.

Przebieg procedury

Zabieg rewitalizacji pochwy trwa zwykle około 30 minut i nie wymaga hospitalizacji. Poprzedza go konsultacja, podczas której omawiany jest stan zdrowia pacjentki oraz jej oczekiwania. W przypadku metody z komórkami macierzystymi zabieg może potrwać nieco dłużej, z uwagi na proces pobrania i przygotowania tkanki tłuszczowej.

Jak długo utrzymuje się efekt?

Efekty laserowego odmładzania pochwy widoczne są po około miesiącu i mogą utrzymywać się przez dwa lata. Z kolei metoda z komórkami macierzystymi zapewnia jeszcze trwalsze rezultaty dzięki intensywniejszej regeneracji tkanek. Zabiegi te nie są jednak wskazane, jeśli pacjentka planuje wkrótce zajść w ciążę, ponieważ poród może osłabić uzyskane efekty.

Rekonwalescencja po zabiegu

Rewitalizacja pochwy jest zabiegiem nieinwazyjnym, co oznacza, że pacjentka może od razu wrócić do codziennych aktywności. Zaleca się jednak unikanie wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów oraz gorących kąpieli przez około tydzień. Wskazana jest również wstrzemięźliwość seksualna w tym czasie.

Laserowa rewitalizacja pochwy, znana również jako laserowe obkurczanie, to innowacyjny i w pełni bezpieczny zabieg poprawiający kondycję tkanek pochwy. Procedura ta jest bezbolesna, a jej efekty przynoszą ulgę w dolegliwościach i zwiększają satysfakcję z życia intymnego.

Na czym polega zabieg?

Podczas zabiegu wykorzystuje się nowoczesny laser Erb-Yag, którego głowica zostaje wprowadzona do pochwy. Emitowana wiązka lasera podgrzewa zawarty w tkankach kolagen, co prowadzi do jego obkurczania i przebudowy. Skracanie i pogrubianie włókien kolagenowych powoduje, że tkanki stają się bardziej napięte, a ściany pochwy – sprężyste i jędrne. Dodatkowo, laser stymuluje fibroblasty do produkcji nowego kolagenu, co potęguje regenerację i poprawia kondycję błony śluzowej.

Komfort podczas zabiegu

Procedura jest praktycznie bezbolesna i nie wymaga znieczulenia, choć na życzenie pacjentki można zastosować znieczulający spray na przedsionek pochwy. Zabieg trwa krótko, a pacjentka może opuścić klinikę już po kilku godzinach obserwacji.

Jak długo utrzymują się efekty?

Pierwsze zmiany są odczuwalne po około 4-6 tygodniach, jednak proces przebudowy tkanek może trwać dłużej w zależności od indywidualnych predyspozycji pacjentki, takich jak wiek czy stan śluzówki pochwy. Efekty zabiegu są trwałe, ale mogą się różnić w zależności od genetyki i stylu życia.

Elektrokonizacja szyjki macicy (zabieg LEEP – Loop Electrosurgical Excision Procedure), jest procedurą chirurgiczną wykorzystywaną do diagnostyki i leczenia zmian śródnabłonkowych oraz wczesnych postaci raka szyjki macicy. Zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym dożylnym. Pętla jest wprowadzana i przemieszczana po szyjce macicy w celu usunięcia nieprawidłowej tkanki. Po usunięciu nieprawidłowych komórek, na szyjkę macicy może zostać nałożona specjalna pasta w celu zatrzymania ewentualnego krwawienia. Usunięta tkanka zostanie wysłana do laboratorium celem przeprowadzenia badania histopatologicznego.

Plastyka i rewitalizacja bliznowatej deformacji krocza po porodu traumatycznym. Niedokładnie zszyte rany krocza, lub rozejścia się szwów w skutek wtórnej infekcji mogą przyczyniać się do powstania nieestetycznej blizny. Może ona ponadto stanowić źródło dyskomfortu, a nawet bólu dla kobiety zwłaszcza podczas stosunków seksualnych. Korekcja blizny po nacięciu/pęknięciu może odbywać się bowiem chirurgicznie (polegający na wycięciu starej blizny i zastąpieniu jej nową, precyzyjnie zszytą, z odtworzeniem prawidłowych proporcji anatomicznych) oraz z użyciem preparatu z kwasem hialuronowym. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym dożylnym lub podpajęczynówkowym.

Usunięcie endometriozy z blizny po cesarskim cięciu potrzebuje wykonania zabiegu chirurgicznego. Jest to najbardziej skuteczna metoda, polegająca na wycięciu guza wraz z marginesem zdrowych tkanek.

Chromotubacja jest przeprowadzana na drodze laparoskopii, w czasie której lekarz wprowadza narzędzia chirurgiczne do jamy brzusznej kobiety przez malutkie nacięcia, a cały zabieg wykonywany jest pod kontrolą kamery. W czasie badania wprowadzają do macicy przez pochwę i szyjkę macicy niebieski płyn, który następnie dostaje się do jajowodów. Jeśli są drożne, kontrast wycieka do jamy brzusznej. Jeśli nie uwidoczniono wypływu barwnika, albo w czasie przeprowadzania zabiegu zostaną stwierdzone jakieś nieprawidłowości, lekarz może je zoperować od razu, chodzi tu o niewielkie zabiegi jak uwolnienie zrostów czy usunięcie małego guzka.

Fertiloskopia, znana także jako transwaginalna hydrolaparoskopia (TVHL), jest nowoczesną, minimalnie inwazyjną metodą diagnostyczną, stosowaną głównie w ocenie przyczyn niepłodności u kobiet. Podczas fertiloskopii cienki endoskop jest wprowadzany przez tylne sklepienie pochwy do miednicy mniejszej, co umożliwia bezpośredni dostęp do jamy brzusznej. W przeciwieństwie do tradycyjnej laparoskopii, nie wykonuje się nacięć powłok jamy brzusznej a dwutlenek węgla zastępuje niewielką ilością roztworu soli fizjologicznej. Dzięki temu ewentualne dolegliwości bólowe są niewielkie i zwykle nie trwają dłużej niż jeden dzień. Zabieg nie pozostawia żadnych blizn a ryzyko związane z powikłaniami jest znacznie mniejsze niż w tradycyjnej laparoskopii.

Laparoskopowa elektrokauteryzacja jajników – zabieg leczniczy, polegający na wypalaniu żegadłem elektrycznym patologicznie zmienionej tkanki na powierzchni każdego jajnika. Za pomocą urządzenia zwanego elektrokauterem, wypala się od 10 do 15 otworów w odległości ok. 10 mm od siebie na przedniej i tylnej powierzchni jajnika, co ułatwia proces owulacji. Zespół policystycznych jajników (PCOS – polycystic ovary syndrome), czyli zespół policystycznych jajników (inne określenia to zespół wielotorbielowatych jajników, drobnotorbielkowatych jajników lub zespół Steina-Leventhala) to zaburzenie hormonalne dotykające nawet 15% kobiet w wieku reprodukcyjnym, wymieniane jako jedna z częstszych przyczyn niepłodności.

Wycięcie macicy przez pochwę wspomagane laparoskopowo (laparoscopic-assisted vaginal hysterectomy; LAVH) jest to skuteczna i bezpieczna alternatywa operacyjna dla tradycyjnej drogi, jaką jest wycięcie macicy na drodze brzusznej. Efekt kosmetyczny, krótki pobyt w szpitalu, a przede wszystkim bezpieczeństwo i mała inwazyjność są dla pacjentki, najważniejszymi zaletami tej metody operacji.
Laparotomia natomiast posiada wiele wad związanych z nacięciem powłok brzusznych i większym urazem operacyjnym. Wymienić tu można dość częste powikłania rany pooperacyjnej (zakażenie, rozejście się, przepuklina), dolegliwości bólowe w okresie pooperacyjnym, późniejsze uruchomienie pacjentki, dłuższy pobyt w szpitalu, wolną rekonwalescencję, dużą bliznę na skórze i wysoką częstość tworzenia się zrostów otrzewnowych. Choć droga pochwowa histerektomii posiada wiele zalet, wiąże się z gorszą widocznością pola operacyjnego i trudniejszą techniką operacyjną w obrębie przydatków. W przypadku gdy przydatki są unieruchomione w zrostach oraz że w jajnikach występowały torbiele, są to poważne ograniczenia drogi pochwowej wycięcia macicy wraz z przydatkami. Dlatego etap uwolnienia zrostów wokół macicy i przydatków oraz przecięcia więzadeł obłych macicy i lejkowo-miednicznych można przeprowadzić na drodze laparoskopowej, a kolejne etapy operacji wycięcia macicy dokończyć drogą pochwową.